ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΡΙΑΣ

Κυριακή 15 Ιουλίου 2007




Μετά από αρκετές έρευνες από τα έγγραφα του νοσοκομείου, τελικά βρήκαμε μια πρόσχαρη κυρία η οποία δούλευε ως νοσηλεύτρια στο νοσοκομείο παίδων Πατρών στο οποίο και κάναμε την εργασία. Χωρίς ενδοιασμούς και επιφυλάξεις μας κάλεσε στο σπίτι της ύστερα από τηλεφώνημα που τις κάναμε, και μας απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις που τις κάναμε.






-Πότε δουλέψατε εκεί;
-Από το Νοέμβριο του 1962 έως την 1η Σεπτεμβρίου του 1987.

-Πότε άνοιξε και έκλεισε το νοσοκομείο;
-Άνοιξε μετά το 1940 και έκλεισε τον Μάιο του 1988.

-Πόσο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό απασχολούσε το νοσοκομείο;
-Το 1962 το ιατρικό προσωπικό αποτελούνταν από έναν παιδίατρο και έναν βοηθό ο οποίος εκτελούσε και την νυκτερινή βάρδια. Όσο αφορά το νοσηλευτικό προσωπικό στο παθολογικό τμήμα απασχολούσε 28 άτομα ενώ το χειρουργικό 10 με 12 περίπου. Με το πέρασμα των χρόνων αυξήθηκε το ιατρικό προσωπικό. Παράλληλα το 1968 δημιουργήθηκε τμήμα προώρων με τρεις μαίες και έναν ειδικευμένο επιμελητή.

-Τι ακριβώς κάνατε εσείς;
-Ήμουν πρακτική νοσηλεύτρια στο παθολογικό τμήμα.

-Από ποια ευρύτερη περιοχή δεχόταν το νοσοκομείο ασθενείς; Ήταν το μέγεθός του ικανό για να καλύψει τις ανάγκες αυτής της περιοχής;
-Κυρίως από την περιοχή της Πάτρας και της Αχαΐας αλλά και από άλλες περιοχές της Πελοποννήσου, της Στερεάς Ελλάδας ακόμη και από τα Ιωάννινα. Η υποδομή του νοσοκομείου δεν ήταν ικανή να καλύψει τις απαιτήσεις μολονότι αντιμετωπίζονταν περιστατικά και στο γενικό κρατικό ο Άγιος Ανδρέας.

-Τι είδους περιστατικά, ασθένειες αντιμετωπίζατε συνήθως, θυμάστε κάτι που σας είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση;
-Οι πιο συνηθισμένες ασθένειες είναι οι βρογχοπνευμονίες, η μηνιγγίτιδα, φυματιώδους φύσεως ασθένειες, κυαμώσεις δηλαδή βαριές δηλητηριάσεις που προκαλούνταν από την βρώση κουκιών και απαιτούσαν μεταγγίσεις αίματος. Επίσης στο παλιό κρατικό υπήρχε παιδοψυχίατρος και λογοθεραπευτής που βοηθούσαν βιασμένα παιδιά ή παιδιά χρήστες ναρκωτικών κ.τ.λ. Εντύπωση μου είχαν κάνει κάποια ιδιαίτερα περιστατικά στο τμήμα προώρων όπως η γέννηση ενός παιδιού γοργόνα το οποίο τελικά πέθανε, κάποια μογγολοειδή και περιστατικά που απαιτούσαν τετάνους στον ομφάλιο λώρο.

-Ποια είναι η γνώμη σας και ποια αυτή του κόσμου για την ποιότητα των υπηρεσιών που προσέφερε το νοσοκομείου κατά τη διάρκεια της λειτουργίας του.
-Η γνώμη μου είναι ότι οι υπηρεσίες που προσφέραμε ήταν αρκετά καλές παρόλο που δεν είχαμε την κατάλληλη υποδομή και τα κατάλληλα μέσα. Ωστόσο μετά το 1973 το ίδρυμα Μπέμπη Καραμανδάνη ο οποίος πέθανε στα 17 του από φυματίωση πέρασε σε δημόσια χέρια και οι συνθήκες υγιεινής χειροτέρευσαν κυρίως λόγο της παρουσίας των γονέων αλλά και της επίσκεψης τσιγγάνων.